Fabrik Bukan Tenunan Boleh Terbiodegradasi

Kain bukan tenunan ialah produk eko hijau dan bersih baharu untuk abad ke-21. Ia diperbuat daripada bahan semula jadi dan terbiodegradasi seperti kapas, jut dan gentian rami. Bahannya juga bernafas dan lembut pada kulit. Ia juga tahan lama dan mempunyai tirai yang baik. Bahan ini boleh diguna semula dan terbiodegradasi, yang bermaksud ia boleh digunakan semula tanpa kehilangan sifatnya. Ia juga hypoallergenic dan tidak mengandungi sebarang bahan kimia berbahaya, yang menjadikannya sesuai untuk sesiapa sahaja yang mempunyai kulit sensitif. Kain jenis ini sangat popular di kalangan orang yang menggunakan beg runcit yang boleh diguna semula dan ingin melakukan peranan mereka dalam menyelamatkan alam sekitar.

Proses menukar polipropilena dan polimer poliester kepada fabrik bukan tenunan tidaklah seteruk pemprosesan plastik sintetik, tetapi ia masih menggunakan banyak tenaga. Penghasilan fabrik bukan tenunan memerlukan haba, tekanan dan jentera lain, yang semuanya menghasilkan gas rumah hijau yang tidak mesra alam sekitar seperti bahan mentah organik. Inilah sebabnya mengapa banyak pengeluar jenis fabrik ini telah mula menggunakan polimer mesra alam yang diperoleh daripada sumber boleh diperbaharui dan bukannya bahan mentah berasaskan petroleum.

Sesetengah polimer terbiodegradasi adalah berasaskan polisakarida yang wujud secara semula jadi atau berasaskan petrokimia, polimer termoset daripada minyak sayuran, atau polimer sintetik dengan bahan tambahan yang bertanggungjawab untuk foto-, oxo- dan biodegradasi (Farrington et al., 2005). Semasa degradasi, polimer rantai panjang dihidrolisiskan menjadi oligomer berat molekul yang lebih rendah melalui tindakan mikroorganisma dengan kehadiran air dan oksigen. Tindak balas dipercepatkan dengan penambahan asid atau alcali dan oleh kesan suhu dan kelembapan.

Polimer yang boleh terurai secara biologi biasanya tidak tercemar oleh tanah di mana ia ditanam atau dikompos. Walau bagaimanapun, mereka boleh mencemarkan tanah dengan karbon dioksida, metana, air dan humus (Farrington et al., 2007).

Agrotekstil yang diperbuat daripada bahan terbiodegradasi ini boleh digunakan dalam pelbagai aplikasi. Ia boleh digunakan untuk melindungi tanah daripada hakisan, untuk mengekalkan kelembapan dan nutrien di ladang dan untuk menyekat pertumbuhan rumpai. Sebahagian daripada agrotekstil ini malah boleh membantu meningkatkan hasil tanaman dengan mengurangkan keperluan untuk baja.

Kebolehbiodegradan agrotekstil adalah bergantung kepada kandungan selulosa, kehabluran dan suhunya. Agrotekstil yang terbaik untuk digunakan untuk kawalan hakisan adalah yang mempunyai kandungan selulosa yang tinggi dan kehabluran yang rendah. Agrotekstil hendaklah direndam dalam air selama kira-kira dua jam untuk memastikan ia tepu sepenuhnya sebelum diuji untuk biodegradasi.

Kebolehbiodegradan tikar kebersihan bukan tenunan, yang dijahit dengan gentian jut dan rami, telah diuji. Keputusan menunjukkan bahawa kebolehbiodegradan tikar sanitari ini adalah memuaskan berdasarkan penilaian deria dan analisis kekuatan tegangan. Tikar sanitari yang mempunyai tahap biodegradasi paling tinggi adalah yang mempunyai peratusan gentian pendek yang tinggi. Tikar sanitari yang mempunyai kebolehbiodegradan paling rendah adalah yang mempunyai kepekatan gentian panjang yang terbesar. Ini kerana gentian yang lebih panjang mempunyai ketahanan yang lebih ketara terhadap degradasi mikrob berbanding gentian pendek.